از ترکیب و شکل قوسهای این بنا آنگونه استنباط میشود که این بنای تاریخی متعلق به دوره ایلخانی باز میگردد، ساختار کلی بنا یک چهارطاقی است و مصالح اصلی بهکار رفته در آن خشت و گِل بوده که بهندرت آجر در آن مشهود است. این فضا در میان زمینی محصور با دیوار گِلی به وسعت تقریبی 1100 متر مربع قرار دارد و بخش عمده سقف این چهارطاقی بر اثر نزولات جوی و بارشهای متعدد فرو ریخته است، همچنین عدم رسیدگی مسئولان و فرسایشی که بر اثر بارشها در این بنا به وجود آمده، مصالح جداره بیرونی و شکل اصلی بنا را تحت تأثیر قرار داده است.